moje-wypociny

"Kochać..."

Kochać... co znaczy to słowo,

rzucane jak liście na wiatr? 

To znaczy być ze sobą,

choćby się skończył świat...

To znaczy trwać przy sobie,

w zdrowiu i w chorobie...

To znaczy ufać i być wiernym,

kochanej osobie...

To znaczy brać odpowiedzialność,

nie tylko za siebie...

To znaczy w codzienności,

poczuć się jak w niebie...

Czy każdy może kochać? -

oto jest pytanie...

Tak, kochać może każdy -

to odpowiedź na nie...

Lecz nie każdy kochać umie,

tak szczerze, prawdziwie...

Niektórzy "kochają",

egoistycznie, leniwie...

Pragną być kochani,

czerpią z tego wiele...

Lecz drugiej osobie,

nie dają nic od siebie...

To nie jest miłość prawdziwa,

szczera i na zawsze...

Taka istnieje tylko w filmach...

To właśnie jest straszne.... 

***
Dwa serca, dwa światy,
Dwa skarby, dwie mapy…
Dwa życia, dwa ciała,
Lecz chwila ta sama…
Ten sam czas istnienia,
Dwa różne spojrzenia…
Twe szare i zimne,
Me ciepłe, naiwne…
To samo uczucie,
Lecz dwie różne dusze…
Twa zwykła, spokojna,
W mej toczy się wojna…
Te same wspomnienia,
Dwa różne znaczenia…
Dla Ciebie jak każde,
A dla mnie na zawsze…
Na pozór Ci sami,
Różnimy się snami…
Różnimy się życiem
I naszych serc biciem…
Me bije dla Ciebie,
Choć Ty tego nie wiesz…
Twe bije dla kogoś,
Kto też kocha Ciebie…
I tak się mijamy,
By w końcu się spotkać…
Przytulić nawzajem
I tak już pozostać…

„ Tęsknota ”


Wczesnym świtem, gdy kurek pieje,
Wieś do życia się budzi,
Wszystko wokół wstaje i jaśnieje,
Słychać głosy prostych ludzi.

Wiejski dzień cudny właśnie się zaczyna,
Pięknie skowronki śpiewają,
Uśmiechnięta jest już każda mina,
Rodziny do śniadań siadają.

Lecz najpiękniejszy w tym wiejskim żywiole,
Jest ludzki do bliźnich stosunek,
Tam każdy żyje z miłością i dobrem
I wszystkie krzywdy daruje.

Wiejski krajobraz jest pięknem przepełniony,
Zielone pola, łąki i lasy,
Widok jak z bajki przez Boga stworzony,
Trwał będzie przez wszystkie czasy.

Wielka jest dla mnie każda ludzka praca,
Którą wciąż na wsi widzimy,
Obraz ludzi w polu znów do nas powraca
I ich wytrwałość cenimy.

Kocham zapach łąki równo wykoszonej,
Złotego zboża w dzień lata,
Cenię widok zwierzyny nigdy niezlęknionej,
Która po lasach wciąż hasa.

Lubię wśród rybek pluskać się w strumyku,
Suszyć w słonecznych promykach,
Kiełbaski przypiekać na długim patyku
I tańczyć przy wiejskich muzykach.

„, … zatem raduję moje serce zapachem polkiej wsi
I widokiem prostego czlowieka … ”
Gdyż tego w mieście brakuje mi
I na to cały czas czekam!

Pisane dla Agaty Mróz i Arkadiusza Gołasia....[*][*][*]  Forever in my heart....... [*][*][*]

„Odejście…”


Z białą świecą w dłoni,
Zmierzał w stronę światła,
„Stój! Nie odchodź!”
Słyszał bliskich słowa,
Lecz on nie chciał zawracać
Z tej drogi do szczęścia,
Wszedł w światłość!
Stało się!
Wydał ostatnie tchnienie!
A na ziemi wśród bólu,
Pozostały po nim tylko wspomnienia
I sportowe buty, w których pokonał ostatnią drogę –
Drogę do Raju!

„Wierzę. Kocham. Ufam.”

Wierzę w Ojca, Syna i Ducha Świętego,
Wierzę w piękną miłość od wejrzenia pierwszego,
Wierzę w przeznaczenie i przesądy wszelkie,
Gdyż „wiara czyni cuda” i to czasem wielkie!

Kocham ptaki, ryby i wszelkie stworzenia,
Kocham przyjaciela swego i jego przyjaciela,
Kocham piękno przyrody i marzeń świat nieznany,
Bo „każdy, kto kocha, sam też jest kochany”!

Ufam ludziom wszystkim bez wyjątku żadnego,
Ufam Panu Bogu według obrządku kościelnego,
Ufam każdej zwierzynie, czy większa, czy mniejsza,
Gdyż „zaufanie to rzecz najważniejsza”!